رابطه توانمندی های فردی و سبک های یادگیری با فرسودگی تحصیلی

هدف از این پژوهش، تعیین رابط? توانمندی های فردی و سبک های یادگیری با فرسودگی تحصیلی، در دانشجویان دختر و پسر دور? کارشناسی پیوسته دانشگاه فرهنگیان در پردیس های استان قم بود. این پژوهش حاضر، از نوع توصیفی و به روش همبستگی انجام شد. جامع? آماری، شامل تمام دانشجویان پسر و دختر ورودی سال تحصیلی 92-1391، به تعداد 429 نفر بود. نمون? آماری پژوهش، بر اساس نسبت جامعه، 176 نفر، به صورت تصادفیِ در دسترس انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری، شامل پرسشنامه کوتاه توانمندی های فردی پترسون و سلیگمن، پرسشنامه سبک های یادگیری گراشا-ریچمن، و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران بود. در تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد، از بین توانمندی های فردی، ابعاد شجاعت، انسانیت و تعالی، با فرسودگی تحصیلی رابطه معناداری دارد. از بین سبک های یادگیری، سبک یادگیری اجتنابی بیشترین سهم را در تبیین فرسودگی تحصیلی دارد. همچنین، از بین دو متغیر پیش بین، عامل توانمندی های فردی، سهم بیشتری در تبیین فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. در نتیجه می توان هردو متغیر مورد نظر را سهیم در تبیین ابعاد مختلف فرسودگی تحصیلی دانست. کلید واژه ها: توانمندی های فردی، سبک های یادگیری، فرسودگی تحصیلی.